Manic Street Preachers

ditta

cieszę się, że w końcu dziennikarze zaczynają mieć świadomość, że Manics nie grają bisów. najwidoczniej trochę doczytali od koncertu w Poznaniu.

byłam pewna, że nie zagrają WLW, czegoś z Lifeblood czy SB. szkoda. na LB są od dawna hmm obrażeni, ostatni raz grali z tej płyty kawałki na azjatyckiej trasie i to tylko 1985. SB nie grali od lat. a Nicky sam powiedział podczas koncertu w Belfaście 6 czerwca, że to ostatni raz, kiedy śpiewa WLW. no i kiedy się spytałam, czemu to w końcu James śpiewa Marlona i She Bathed Herself na ostatecznej albumowej wersji, powiedział, że nie lubi swojego głosu (WTF???!!!)

a i tu jeszcze fragment z nuty:

tender&tired

melmo

dzięki, jesteś kochana! na koncercie nie licząc tego całego rzucania się ludzi udało mi się dostać z buta w twarz

Tsunami

martulinda

... tak czytam i Wam zazdroszczę... Ja 25 czerwca zdawałam ustny egzamek a potem 26 kolejny, na szczęście już pisemny.
Jak się dziś rano dowiedziałam, oba zaliczone i wakacje już mam Smile

ale co straciłam przez tę wredną szkołę, to straciłam Sad

Jak dobrze, że mogę chociaż poczytać Wasze relacje...

Mashka

Dobra, teraz na mnie kolej.

Koncert zaczął się.. bardzo dziwnie. I to nie ze względu na Motorcycle Emptiness, które nikogo nie zaskoczyło, tylko na fotografów, którym najwidoczniej pomyliło się, kto jest gwiazdą wieczoru. Razz

Aparaty skierowane w naszą stronę były trochę peszące, ale za to niektórzy mają fajne zdjęcia z koncertu Wink

– super pamiątka. W ogóle trzeba przyznać, iż mimo niedużej liczby byliśmy widoczni! Dzięki naszym staraniom o spotkanie z Manics nawet organizatorzy wiedzieli o nas już przed rozpoczęciem festiwalu – o fanclubie Manic Street Preachers. Wink

Myślę, że jak obiecaliśmy, tak zrobiliśmy. Pod sceną daliśmy z siebie wszystko.

Sam koncert oczywiście świetny, nie będę oryginalna. Przyznam jednak, że Poznań miał chyba jednak więcej „magii” i czuło się chyba jednak większe emocje. Może dlatego, że więcej osób ich kojarzyło? Że to był ich pierwszy koncert w Polsce?
Ale momentu z flagą nic nie przebije! (chyba nie przesadzę, jak powiem, że to najpiękniejszy moment w życiu każdego fana). I uśmiechniętego Nicka. W ogóle chyba pierwszy raz widziałam Nicka w takim nastroju – może również dlatego, że zawsze większą uwagę zwracam na Jamesa. Wink

Przyznam, że tym razem dziwnie trochę czułam się po raz pierwszy nie stojąc naprzeciwko JDB, ale taka odmiana jak widać też jest dobra. Nick był naprawdę uroczy, zwłaszcza kiedy machał w naszą stronę i rozdawał uśmiechy. Bardzo żałuję, że nie udało mi się uchwycić momentu z flagą moim aparatem – wcześniej już postanowiłam go schować nie mogąc zrobić z niego użytku przez „wspaniałych” ochroniarzy. Ta sytuacja z robieniem zdjęć – no comment! Bardzo szkoda, bo miejscówki były naprawdę świetne, scena niska, barierki blisko, chłopaki niemal na wyciągnięcie ręki.

Widać było, że Nick był w lepszej formie niż w Londynie. No i znacznie poprawił włosy. Wink

James jak zwykle wspaniały. Wydawał się niezrażony faktem, jak niewiele jednak było fanów i spisał się na medal. Poza tym jak zwykle jestem pod wrażeniem, jak on potrafi wybrnąć z każdej pomyłki w tekście! A może to celowe improwizacje? To jest po prostu coś niesamowitego. W ogóle mu to nie przeszkadza, błędu nawet nie widać i wszystko idzie pięknie dalej. Czasami ja czuję się bardziej zbita z tropu niż on, bo nie wiem, co dalej śpiewać. Laughing

No i te podskoki! Piruetów wyjątkowo jakby mniej. Biorąc pod uwagę to, że koncert dali niedługo po podróży, no i jak męczący musiał być dla nich UK tour, jestem naprawdę pełna podziwu. W końcu Ci faceci nie mają już 20 lat a zwłaszcza po Jamesie w ogóle tego nie widać.
Jeśli chodzi o dobór piosenek – mnie on zupełnie usatysfakcjonował, chociaż to prawda, że zestaw był przewidywalny. Cieszę się, że z JFPL zagrali Peeled Apples (dla mnie równie dobre na albumie jak i na żywo), dobrze, że po brytyjskich występach zostawili też No Surface All Feeling – cudo!! W ogóle cieszy mnie liczba utworów z Everything Must Go - ich było najwięcej. Zabrakło jak zwykle utworu z The Holy Bible. Chociaż szanse, że zagrają This Is Yesterday były praktycznie zerowe, dziękuję tym, którzy dołączyli się do skandowania tego utworu. Osobiście uwielbiam to intro do Motown Junk ze Stop in the name of love – tak, to ten uwtór James zadedykował zmarłemu dziennikarzowi NME.

Teraz trochę o sprawach okołokoncertowych.
Te dni były wspaniałe również dzięki Wam! Bardzo się cieszę, że mogłam się z Wami spotkać, szczególne ukłony dla Cumowiczów Wink

– za wspólne zwiedzanie Szczecina i za wspólne przygotowywanie flagi. No i oczywiście wielkie dzięki dla Basi – wiesz za co Wink

! Naprawdę miło było spędzić z Wami te ważne dla nas wszystkich chwile. Mogę tylko przytaknąć Ewie - po prostu super być częścią tej fajnej grupy szaleńców z boa, którzy kochają Manics (tych boa jakoś mniej w tym roku, dziewczyny, następnym razem nie ma wymówek Wink

)!
Szkoda, że nic nie wyszło ze wspólnego afterparty, ale niestety Szczecin nie miał za dużo do zaoferowania. Następnym razem. Very Happy

Chciałam również serdecznie podziękować wszystkim zaangażowanym w przygotowanie prezentu dla Manics. Oczywiście Adze za wspaniałą robotę z naszywkami (wiem, jak było ciężko, z tych naszywek jestem też osobiście dumna) i Bateryjce za ich przywiezienie do Szczecina. Dziękuję również Kasi za flagę i wszystkim, którzy złożyli na niej swoje podpisy. Jak już wiecie, mi osobiście bardzo zależało, żeby Manics dostali coś od NAS, żebyśmy zamanifestowali swoją obecność i przywiązanie do zespołu. Dzięki Wam myślę, że to się udało. Dziękuję również Klaudii za przekazanie prezentu – mam nadzieję, że podzielisz się z nami relacją, jak wyglądało spotkanie i jaką wiadomość od nas przekazałaś Maniakom wraz z flagą i naszywkami.
Bardzo żałuję, że nie udało się nam wszystkim osobiście przekazać prezentu. Chciałabym podziękować tym, którzy osobiście starali się, żeby spotkanie jednak doszło do skutku – zwłaszcza Basi! Basia, wiesz, że Twoje starania bardzo mnie podbudowały. Wiadomo, że każdy chciałby się spotkać z Manics, ale jak widać nie jest to takie łatwe. Dlatego mój skromny apel na przyszłość – żeby jeszcze więcej osób zaangażowało się w organizację, wtedy nasz głos ma szansę zostać usłyszany. Teraz został usłyszany, ale za późno. Następnym razem będziemy już „mądrzejsi” i wierzę, że się uda. Ja na pewno zrobię wszystko, co w mojej mocy, jeśli tylko dostaniemy kolejną szansę zobaczenia Manics w Polsce.

Skoro już jesteśmy przy podziękowaniach, należą się one również ekipie Eski Rock – za zorganizowanie festiwalu i zaproszenie Manics oraz za życzliwe przyjęcie naszej grupki. Szczególne podziękowania dla Pegaza ze setlistę!

To chyba na razie tyle. Mogłabym jeszcze pisać i pisać, ale kto by to czytał. Wink

No i czas mnie już goni.
Jak smutno jest wrócić po czymś takim do rzeczywistości... Sad

Niestety dzisiaj raczej nie będzie filmików i zdjęć fanów – Aga niestety nie da rady dzisiaj pójść do biblioteki.

sylwia

wreszcie jakas dłuższa relacja ;P
dzięki Mashka za podpisanie mnie Wink

w Łodzi i tak bym nie dała rady bo z tego co przeczytałam tutaj Kasia-Cureczak kupowała flagę wieczorem we wtorek a w środe rano jechałam do Poznania

a jak oceniacie sam festiwal i jego organizacje ? ja słyszałam niepochlebne opinie, dla mnie też nieco dziwny wybór miejsca patrząc na płyte stadionu, gdzie wydzielony był dla publiczności tylko kawałek a trybuny zupełnie puste
no i podobno publika trzodowata Wink

czekam na relacje ditty ze spotkania i wywiad Smile

co do prezentu to jak już pisałam naszywki bardzo fajne, flaga świetny pomysł i dobrze ze udało sie to przekazać
szkoda tylko, że Manicy nie raczyli nawet pomachać przez szybę jak jechali samochodem Rolling Eyes

a od wyjścia na pięć minut i powiedzenie see yaa też by ich nie ubyło

Chaosu

ditta

sprawdzcie Targowisko Wink

wywiadu jeszcze nie mam.

ME

artystka · owczarek Dołączył: 19 Mar 2009 Posty: 86 Przeczytał: 0 tematów

I ja melduję się po koncercie Smile

Ciałem wróciłam do domu, duszą jeszcze nie!
Jak wrażenia? Powiem tylko, że nie wiedziałam, że można kochać ich jeszcze bardziej. Zwłaszcza Jamesa.
Był niesamowity! Żywiołowy. Podobało mi się ogromnie to, że co chwila mówił do publiczności, że podziękował za kolejne zaproszenie Manics do Polski.
Poza tym wyglądał re-we-la-cyj-nie Love

Koncert w Poznaniu był wg. mnie lepszy, ale tylko pod względem udziału i zaangażowania publiczności. Wtedy było więcej prawdziwych fanów, albo przynajmniej osób które o zespole mają jako takie pojecie. Strasznie wkurzyło mnie to, że podczas koncertu w Szczecinie trzeba było uważać żeby nie dostać z buta :/ I to, że jak Manics byli jeszcze zapowiadani przez Pegaza I Bisiorka słyszałam jakieś niestworzone teksty na ich temat, natomiast pytanie stojącej za mną dziewczyny „Kto to w ogóle jest James?” rozbroiło mnie całkowicie i sprowokowało do uświadomienia jej Wink

Poza tym było cudownie. Manics dali z siebie wszystko. Najbardziej podoba mi się relacja z [link widoczny dla zalogowanych]

ditta

Mashka

maniaczek91

Chaosu