Manic Street Preachers

Agata

Lubię. Po prostu lubię. Bardzo równy album, jedna całość. Piękne smyczki, cudowne Further Away i A Design For Life. Enola/Alone, piosenka tytułowa, wszystko. Od początku do końca jest po prostu jednością. Przynajmniej dla mnie. Słucham ostatnio namiętnie Smile

. Zwłaszcza z powodu ADFL

ditta

a dla mnie nie jest równy. Removables i Elvis to chodzące katastrofy, potem są kawałki średnie, Enola/Alone czy Interiors, cudeńka Kevin Carter, EMG, Australia czy No Surface All Feeling i na samym szczycie, szczyt szczytów i najlepsza piosenka Manics EVER EVER EVER A Design For Life - kawałek absolutnie idealny, płaczę za każdym razem, gdy go słyszę. raz byłyśmy z Bateryjką w empiku i była księga wpisów na 65lecie empiku (czy jakoś tak) więc wpisałyśmy tekst i się podpisałyśmy. bo ADFL to manifest sam w sobie, o tym jednym kawałku mogłabym pisać godzinami, aach ooch itp.

ale reasumując dla mnie to zbyt popowy krążek.

cureCZAK

Zbyt popowy? a co powiesz o LB czy TIMTTMY?

Moje TOP3 manikowych płyt. Płyta prawie idealna ( tutaj muszę zgodzić się z Dittą) Elvis i Removables jak dla mnie zbędne. Zawsze zaczynam jej słuchać od ADFL. Kilka fantastycznych piosenek jak Kevin, EMG, Australia czy NSAF, no i najpiękniejsza piosenka jaką kiedykolwiek Manics napisali Small Black Flowers That Grow in the Sky.
Muszę jeszcze wspomnieć (niestety) o stronie artystycznej. Okropna okładka, a zdjęcia w książeczce to WTF Rolling Eyes

chociaż jakby spojrzeć z drugiej strony fani/fanki dostały to na co czekały Wink

a okładka to najgorsze zdjęcie Jamesa ever Confused

bateryjka

EMG! OMG! To była przez długi czas moja najulubieńsza płyta, zanim odkryłam (i dojrzałam) do GT. Uwielbiam absolutnie każdy zakątek, każdą linijkę i każdy riff. Ta płyta jest taka spójna i idealna. Ma taki wspomnieniowy wakacyjno-wiosenny klimat, 'very uplifting'. Jest bardzo britpopowa ( nie wiem czy to wada czy zaleta) ale jest idealnie zrównoważona. Wiadomo najbardziej się wyróżnia A design for life - które jest z nami zawsze i wszędzie, nasz wielki hymn, chyba nie muszę nic tu komentować. Kevin Carter, taki wyrwany z kontekstu, a taki piękny. Uwielbiam ten abstrakcyjny tekst i ten chórek pod koniec. Enola/Alone pierwsza piosenka którą zagrałam na moim elektryku i bardzo ją lubię. Everything kocham teledysk ( ta wiśnia i ten Dżejms odwracający się na początku!) Small Black mnie często wzrusza i czuję takie 'igiełki' kiedy to słyszę. The Girl dużo ludzi nie lubi, ale ja często słucham i takie feministyczne mi się wydaje Razz

podoba mi się ta energia i człowiek myśli ze wszystko jest mozliwe.

ditta

ME

Na pewno lubię EMG - w końcu jest na niej moja druga w kolejności ulubiona piosenka MSP - ADFL, ale też jest dla mnie ciut za popowa (tak samo zresztą jak TIMT i LB). [Dla fanów MSP, którzy uwielbiali THB, pierwsze przesłuchanie EMG musiało być chyba szokiem Laughing

.]
Mimo wszystko nie ma na EMG piosenki, o której mogłabym powiedzieć, że jej nie lubię (czy nawet takiej, którą lubiłabym najmniej).

bateryjka

ditta

Hoti

Everything Must Go - jak dla mnie płyta idealna. Druga obok THB, o której mogę powiedzieć, że uwielbiam od A do Z, od samego początku do samego końca. Nie widzę słabych piosenek (zdziwiło mnie nawet, że jako słabsza piosenkę uważacie Removables). Nie powiedziałabym też, że jest płytą popową - faktycznie taką o wiele bardziej jest TIMT (bo LB to już jest chillout Laughing

). Świetnie spaja to, co Manics robili do czasu THB i to, co zaczęło się po zniknięciu Richey'a.
Absolutnie fantastyczne SBFTGITS, Kevin Carter, No Surface i Enola/Alone. O Design nie wspomnę, a Australia z tym swoim fantastycznym "I want to fly and run till it hurts, sleep for a while and speak no words in Australia".
No ... Może okładka płyty faktycznie trochę kiepska. a to lubię ten niebieski kolor Razz

tender&tired

el_loko

Tak? To ja ustawie sobie taki dzwonek Wink

Możesz mnie szukac w Pn Wink

A co do albumu...

Lubie ten album... aczkolwiek nie mogę powiedzieć, że nalezy do mojej czołówki Wink

Kilka wspaniałych utworów ( ADfL, KC, EMG, Australia, Interiors) i mój najwiekszy faworyt na tej płycie "No Surface All Feeling " i reszta która nie wywołuje we mnie jakis wiekszych emocji Wink

Ale generalnie niezły album Wink

tender&tired

Hi hi - no to będę nadstawiać uszu Wink

A podejście do tej płyty mam bardzo zbliżone - nie jest moją ulubioną ale chętnie jej słucham. Jak dla mnie A Design For Love jest po prostu genialne, Kevin Carter i Interiors (Song for Willem de Koonig) są fantastyczne i bardzo je lubię, Austarlia jest dla mnie piosenką na cięższe dni - sprawia, że przy niej zapominam o problemach i wręcz uciekam gdzieś daleko. Natomiast No Surface All Feeling, Everything Must Go i Small Black Flowers słucham tylko w odpowiednich warunkach - najlepiej kiedy jestem sama i mogę się nimi "delektować" (dlatego wolałam, żeby na koncercie ich nie zagrali...). Są tak poruszające i osobiste, że często łzy mi napływają do oczu kiedy je słyszę.

sleepflower

jak nie jestem w stanie się zdecydować, na którą płytę Maników mam ochotę, to na pewno mam ochotę na EMG Wink

Jest tu wszystko, ale mimo, że płyta jest nieco mieszana to jest równa. A jako że jest równa, to nie ma tam żadnego utworu zbędnego, czy też braku jakiegoś innego. W moim odczuciu ten krążek nie ma słabych punktów.
Rozpoczynający "Elvis" jest porywający, od momentu jak James wchodzi z wokalem piosenka ma tempo, które utrzymuje do końca. Świetne jest to gitarowe granie, i cudowne Jamesowe "It's fucking funny, don't you know?". Potem dwa chyba najmocniejsze, "wbijające klina" ADFL i Kevin. Trabka w drugim zaiste przefantastyczna! Dalej leci w moim odczuciu głośna (i dobrze!) Enola, a potem jedna z moich ulubionych maniackich piosenek - EMG.
SBFTGITS jest fajnym wyciszeniem w środku płyty (uwielbiam wykonanie tego kawałka z "Millenium"!) Kolejne utwory dalej rozkręcają krążek, w tym "Australia" ze swoim cudownym refrenem i świetny początek "Interiors" dają niezły zastrzyk energii, a "Removables" ma ciekawe, nieco garażowe brzmienie. Dwóm ostatnim pozycjom też nic nie zarzucę - szalenie lubię zarówno "NSAF" jak i "Further away", a ta pierwsza jest fajnym utworem na zakończenie albumu.
Podsumowując, zawsze jak EMG się kończy, mam wrażenie że jest za krótka. Chłopakom udał się powrót na 5+, i nie ma innego wyjścia jak " forgive them" i nic, tylko się cieszyć, że "Everything must go" Wink

blackeyed

Jedna z trzech pierwszych płyt MSP do których dotarłam na początku swojego maniactwa, więc miałam czas się w nią wsłuchiwać do woli Smile

mimo to nie nudzi się, jest wspaniała nie zależnie od nastroju czy pory roku Smile

najlepsze na niej: Australia, No Surface, Everything must go, Further Away i Enola/Alone
Swoją drogą, czasami zastanawiam się jak przyjęłabym tą płytę gdybym najpierw znała Manics z Richey'em a nie odwrotnie...

JuzTuBylam

Nie słyszałam niestety. Chciałabym mieć całą dyskografię, ale obecnie nie wiem skąd ściągnąć resztę płyt. Wie ktoś może skąd?