Manic Street Preachers

Ula

Ogólnie wiadomo, że muzyka porusza nasze serca. Chciałabym jednak wiedzieć, jakie głosy poruszają was do szpiku kości tak, że aż ciarki wam przechodzą.
Ja może wysublimowana nie jestem i nie będę się silić na wymienianie operowych śpiewaków, ale co tam. Oto moja lista:
- Mike Patton – Faith No More, Mr. Bungle, Peeping Tom, Fantomas, Tomahawk i wiele innych. (Stara miłość nie rdzewieje)
- James Dean Bradfield – chyba nie muszę tłumaczyć
- Anneke van Giersbergen – The Gathering

Mashka

oczywiście James bez dwóch zdań i wiadomo dlaczego, ale na pewno też Jeff Buckley. a niedługo w W-wie (27.06.) ciekawe [link widoczny dla zalogowanych] związane z Jeffem.

sleepflower

Jak ma być trójka to, tak z marszu moje typy:

-One and only JIMBO Love

-Lenny Zakatek (w czasie wokalu u Parsonsa. Niestety, solowo nagrywał wyjątkowe gnioty, nawet jak na tamte czasy...)
-James Morrison (fantastycznie zaśpiewał na tej swojej jedynej, na razie, płycie)

ditta

omg tylko 3?
James wiadomo
Freddie Mercury bo miał wspaniały potężny wokal
Robert Smith którego śpiew przypomina szeptanie do ucha nieprzyzwoitych propozycji

Chaosu

W pierwszej chwili pomyślałem o Myslovitz - To nie był film, ma swój klimat, potem kombinowałem czy może nie jakiś dłuższy utwór Queens of the Stone Age ale tak naprawdę jest tylko jedna piosenka przy której przechodzą mnie ciarki (zawsze).
Simon & Garfunkel - El Condor Pasa

sleepflower

bateryjka

Mnie najbardziej poruszaja jakieś utwory z lat 80 jak np. Dancing With Tears In My Eyes - Ultravox. A takim kompletnym paralizatorem jest Love Will Tear Us Apart - Joy Division. Ta piosenka wywołuje u mnie takie przerażające reakcje Shocked

Generalnie nie zależy to od samych piosenek, tylko od przeżyć z nimi związanych, hmm

Ula

Co do utworów to Rolling Stones - Paint It Black. Co prawda nie przepadam za Stonsami, ale ten kawałek przyprawia mnie o ciarki te z rodzaju "podoba mi się ale najchętniej to schowam się ze strachu pod stołem"

Enola

Głosy, hmmm... Głównie męskie i na pewno nie 3 (co za ograniczenie!) Wink

- James DB - na pewno z wiadomych względów;
- Greg Dulli na miejscu drugim - sex, drugs and rock'n roll i to wszystko słychać w jego głosie Cool

;
- Patton też bardzo daje radę, uwielbiałam go głównie z Faith No More;
- Guy Garvey z Elbow oczywiście, za chrypę, melodyjność i brodę (i tutaj ex aequo wokal z Doves - momentami bardzo podobnie brzmią);
- Andy Partridge z XTC, taki chłopięcy (zwłaszcza na Skylarking), ale zadziorny i emocjonalny (w dobrym tego słowa znaczeniu);
- Paul Draper z Mansun - za chłopięcość i dziewczyńskość w jednym, i w sumie przypomina mi trochę Partridge'a;
- wokal z Mew (nie pamiętam imienia... Bo?) - niby nie lubię wysokich głosów męskich, ale on ma w sobie urok;
- Tom Barman z dEUS - im starszy, tym lepszy, dojrzalszy, poważniejszy, mroczniejszy... ale to dobrze!

ME

Jeśli o mnie chodzi to oczywiście James Dean Bradfield i Nicola Sirkis Smile

Poza tym wymienię tu Roya Orbisona. Moja Mama bardzo go lubi więc i ja miałam okazję dość często go słuchać. Przy piosenkach takich jak "California Blue" i jego wersji "I Drove All Night" naprawdę przechodzą ciarki po plecach.

Jeśli natomiast chodzi o jakąś konkretną piosenkę (i już niekoniecznie o sam głos wykonawcy) to np. zawsze mam gęsią skórkę przy "Yesterday Went Too Soon" Feedera. Tak się w 2001 r. cieszyłam, że zobaczę ich jako support Manics Sad

Mashka

ach, też uwielbiam ten utwór Feedera! naprawdę się bardzo ucieszyłam, jak zapowiedzieli ich wtedy jako support Manics.

edit: do "głosów" dodałabym jeszcze Fisha, np. w utworach Cliche, Vigil in the wilderness of mirrors, Warm Wet Circles.

mavis

Najbardziej poruszającą wokalnie płytą, taką przy której zawsze mam ciary jest "Twilight" The Twilight Singers: 3 fantastyczne, zupełnie inne męskie głosy (jakoś damskie wokale nigdy mnie aż tak nie poruszały). I jeszcze 2-ch panów za całokształt: Paul Draper z mojego ukochanego Mansun i ... James oczywiście Smile

imk_s

Kompletnie abstrahując od MSP .....
Queen - Freddie miał głos jaki zdarza sie raz na stulecie, albo i rzadziej - zwłaszcza Bohemian Rhapsody , The Show Must Go On (bo to epitafium w sumie)....
Ciarki zawsze wywołuje u mnie "'l'll be watching You" Stinga - coś cholernie niepokojącego jest w tej piosence, ale mimo jej mocno psychopatycznych konotacji czyż każda z nas nie chciałby tak?
I jeszcze "Behind blue eyes".... bez uzasadnienia. Bo tak.

ditta

Freddie się "w grobie przewraca" gdy widzi co byli koledzy z zespołu zrobili z legendą.
sobie właśnie słucham koncertu z Wembley, jakie on dźwięki potrafił wydobyć z siebie to wprost niesamowite, i tylko żałować, że mam tak słabą jakość nagrań na tym moim winylu <weltschmerzen>

imk_s

Queen to moja pierwsza prawdziwa miłość muzyczna w życiu. Zawsze kręci mnie wokal i gitara (a May całkiem nieźle wymiatał na strunkach). A głos Freddiego to potęga.... i do tego absolutny słuch. A charyzma! Z ręki mu słuchacze jedzą. Najbardziej zawsze poruszają mnie kawałki z konceru w Rio bodajże, gdzie cały wielotysięczny tłum wykonuje Love of my life. Ciarki absolutne i w dołku mnie ściska.....